اصلاحات تارنمای تحلیلی، خبری و اجتماعی
مراسمی که چهارشنبه روز، از سوی کانون اصلاحات و به منظور رونمایی کتاب پر محتوای “پیام اعتدال” اثر نویسنده هدفمند و کوشا، آقای عبدالاحد هادف برگذار شد، واقعاً ساده، صمیمی و به یاد ماندنی بود.
این کتاب؛ که شاید نخستین اثر مکتوب باشدکه مرزهای قلمرو مجازی را درنوردیده و وارد دنیای حقیقی شده است، به نقد و بحث و بررسی گرفته شد.
آقای هادف برخلاف رسم معمولِ کاربران، که سرزمین سبز فیسبوک را با علف های هرز و گیاه های تلخِ هوس های خویش متعفن ساخته اند، به غرس نهال های معرفت و آگاهی پرداخته و داغ ترین مباحث روز را زیر ذرّه بینِ کنکاش گرفته است.
آقایان فاضل سانچارکی و مهران موحد، به عنوان سخنرانان مراسم، این کتاب را سبک سنگین نموده و از کمالات آن توصیف و کمبودهای آن را به باد انتقاد گرفتند. درست ادامه همان بحث های مقدس فیسبوکی که هر کسی از ایده و باورهای خودش، تا پای جان دفاع می کند.
قدسیت بخشیدن به جنگ، تعریف های شاعرانه از آقای ارودغان نخست وزیر ترکیه و مساله مهدویت در تشیع از مسائلی بودند که مورد انتقاد نرم و سپس تند آقای سانچارکی قرار گرفتند.
زیرا به باور وی وقتی اثری مکتوب می شود و در دسترس عموم قرار می‌گیرد، نباید به گونه ای باشد که زمینه سوء برداشت ها و غرض ها را فراهم نماید.
با این حال وی این کتاب را اقدامی نیک و ستوده عنوان نمود که با شیوه ای شیوا و بیانی رسا به رشته نگارش آمده است.
همچنان آقای موحد، درسخنانش از این کتاب به عنوان ابتکاری عالی یاد نمود که عبدالاحد هادف همزمان با مسوولیت های اداری و حکومتی انجام داده است، کاری که تا کنون پیشینه نداشته است.
عبدالاحد هادف نویسنده این کتاب با تایید کاستی ها در کتاب خویش و قبول شماری از انتقادات نقد کنندگان کتاب خویش، گفته ها را مفید و موثر و مهم دانست.
آقایان مجیب مهرداد و عبدالحفیظ منصور نیز در سخنانی کوتاه به تقدیر از این اقدام پرداخته و آن را گامی بلند در راستای روشنگری و تنویر افکار عامه به روشی جدید عنوان نمودند.
به هر حال آنچه بنده از این مراسم فرهنگی برداشت نمودم این بود که می شود رویاها را متحقق و گفته ها را رسمیت بخشید.
می توان تصمیم گرفت و نوآوری نمود و راه و سپس شاهراه جدیدی گشود و دیگران را نیز به ورود در آن، تشویق کرد.
می توان هدفمند بود و زمین شوره زار بی تفاوتی را به دیاری سبز و زرین تبدیل نمود و محصولش را سخاوتمندانه در اختیار عموم گذاشت.
تجدید چنین مراسم هایی می تواند راهگشای خیلی از موانع باشد که تا کنون به آن پرداخته نشده و همچنان خطوط قرمز بعضی ها پنداشته می شود.
جا دارد به عنوان اشتراک کننده در این مراسم، از نویسنده، منتقدین و مهمتر از همه برگذار کنندگان صمیمانه قدردانی نمایم که در شرایطی که دیگران در صدد توطئه اند، اینان به تقویت ارزش ها همت گماشته و با همه توان در صدد ضربه زدن به بنیه های هرچه افراط و تفریط است، هستند.
محمد منصوریان
